Muhalefet Bize Ne Vaat Ediyor?

Armağan Öztürk

Türk siyaseti epey süredir yarını düşünmekten bugünü yaşayamıyordu. Siyasetten yayılan bu gergin hava sosyal psikolojiyi de derinden ve olumsuz bir şekilde etkiledi. Herkes seçimi bekliyor. İşte nihayet seçim yılına ulaştık. Kader yılı geldi çattı. Dananın kuyruğu kopacak. Tahminim Türkiye’nin 2015 yılı koşullarına döndüğü yönünde. İktidar bloğuna verilen toplumsal destek yakın tarihin en düşük seviyesinde. Muhalefet kendi içerisinde parçalı. Evet. Bu büyük bir sorun. Ama bir an için aralarındaki farklılıkları bir kenara bırakıp birlik içinde olabilirlerse hem Meclis hem de Cumhurbaşkanlığı seçimi muhalefetin lehine sonuçlanacak. Neyin mümkün olduğunu yaşayarak hep beraber öğreneceğiz.

Peki, iktidara hiç olmadığı kadar yakın olan muhalif unsurlar bize ne vaat ediyor? Parlamenter sisteme dönüş temel argüman. Tabii kısa vadede bunun mümkün olmadığını işi kendi anayasa metinlerini ilan etme noktasına kadar götüren muhalefet cephesi de biliyor. Çünkü şu anki iktidar bloğu seçimi kaybetme riskiyle karşı karşıya olsa da hâlâ çok güçlü. Mesela hâlâ AKP birinci parti. Cumhur İttifakı hiçbir durumda %40’tan az oy almayacak. Yeni seçim yasasındaki büyük partiler lehine işleyen siyasi mühendislik de dikkate alındığında parlamenter sisteme dönüş ancak muhalefete düşmüş AKP’nin oylarıyla mümkün olabilir.

Kaldı ki parlamenter sisteme dönüş sadece matematiksel olarak değil aynı zamanda politik açıdan da zor. Çünkü muhalefetin bir başka temel tezi devlette liyakat ve ekonomide istikrardan uzaklaşıldığı ve ancak bir iktidar değişikliğiyle ülkenin tekrar rayına oturacağına yönelik. Gerçekten işler muhalefetin iddia ettiği kadar kötüyse ülkenin içine düştüğü bu toplumsal ve ekonomik krizden kurtuluşu için başkanlık yetkileri zaruri.

Ayrıca bir devr-i sabık yaratılmayacağı da vaat ediyor. Bu konuda CHP’nin tavrı önemli. Helalleşme çağrısı ve başörtüsü düzenlemesinde olduğu üzere muhafazakârların gönlünü hoş tutacak kanun önerileri AKP döneminde mütedeyyin kesimlerin elde ettiği kazanımların korunacağını gösteriyor. Tekrar sert bir merkez-çevre bölünmesinin yaşanması imkansız. Zaten Millet İttifakı bileşenlerinin ağırlıklı kısmı sağ partilerden oluşuyor. Muhalefetin sosyolojik zemini mevcut siyasal sosyolojik koordinatlara uyumlu bir seyir izleyecektir. Burada tek ciddi soru işareti mülkiyet ilişkileri bakımından söz konusu. CHP sözcülerinin ağırlıklı bir şekilde sürdürdüğü bir yolsuzluk söylemi var. AKP’li bürokratlar, siyasetçiler ve 5’li çete açıkça suçlanıyor. Muhalefetin eline imkan geçince ne kadar ileri gideceğini ise hep beraber göreceğiz. Yalnız sermaye çevrelerinin rahatsız olduğu açık.

İki mesele ise muhalefetin geleceği suskunlukla karşıladığı konulara karşılık gelmekte. Siyasi partilerin iç işlerinin daha demokratik bir kerteye doğru evirilmesi noktasında her hangi bir adım yok. Yani genel başkanlar düzeyinde mutlak monarşi devam edecek. Bu durum muhalefetin ironisidir aynı zamanda. Türkiye’de demokrasi yokluğundan şikayet eden muhalefet bloğu parti içinde demokrasiye izin vermiyor. Bizden kabaca şuna inanmamızı bekliyorlar. İşleyiş biçimleri demokrat olmayan partiler bir araya gelip ülkeye demokrasi getirecek. Böyle bir şey mümkün mü?

Bir diğer suskunluk alanı Kürt sorunu. İYİ Parti'yle HDP arasında açık bir gerginlik var. Olası bir millet ittifakındaki temel sorun bu alan olacak. Kürt sorunu konusunda adım atılması taleplerine İYİ Parti şiddetle karşı çıkacaktır. HDP muhalefet bloğu içinde kalma karşılığında bir şeyler almak isteyecektir. Millet İttifakı'nın Kürt sorunu için müzakere ve yüzleşme kanallarını işletmemesi durumunda yeni küskünlük ve hatta gerginliklerin ortaya çıkması ise muhtemel.