Şam'da Fenerbahçe Galatasaray derbisi

Gazete Durum Analiz

Bugün Ümit Özdağ'ın erken ve baskın seçim üzerine yaptığı analizlere değinmek istiyorum. Ümit Hoca'nın seçim değerlendirmeleri, siyaset sahnesindeki değişim rüzgarlarının ne denli hızlı olduğunu gösteriyor. Ancak bu analizi bir adım öteye taşıyarak, siyasi hamlelerin spor ve toplumsal psikoloji ile nasıl kesiştiğini hatırlatmak istiyorum.

1970'lerde Brezilya ekonomik ve siyasi krizlerle boğuşurken Pele, halkın içinden bulunmuştu. Otokrat yönetim, yüksek enflasyon ve geçim sıkıntısının halk üzerindeki etkisini hafifletmek için Pele'yi ulusal bir kahraman ve propaganda aracı olarak kullandı. 1970 Dünya Kupası zaferi, sadece Brezilya'da değil, tüm dünyada bir futbol efsanesi yaratırken, Brezilya halkının yaşam maliyetleri altındaki sancılarını üzerini bir süre örttü.

Bugün Türkiye'de benzer bir döngü yaşıyor gibiyiz. Cumhurbaşkanı Erdoğan, erken seçim hazırlıklarının sinyallerini veriyor, halkın ekonomik krizlerden ve geçim sıkıntılarından dikkatini uzaklaştırmanın yollarını arıyor gibi görünüyor. Erdoğan'ın 2022 Dünya Kupası'nda Mısır Cumhurbaşkanı Sisi ile karşılaşması, geçmişteki sert açıklamaların ardından önemli bir dönüm noktasıydı. Daha önce "katil" olarak nitelendirildiği Sisi ile verdiği poz, uluslararası arenada siyasetin ne denli hızlı dönüşler yapabildiğini bir kez daha gözler önünde serdi.

Brezilya'nın Pele'yi nasıl ulusal gurur kaynağı olarak kullandığını hatırlayınca, Sisi ile verilen pozun futbol ve sporun siyasi birleştiriciliğini bir kez daha aklıma getiriyor. 

Bu bağlamda Türkiye'de sporun ve popüler figürlerin benzer bir rol üstlenebileceğini düşünüyorum.

Önümüzdeki dönemde bir Galatasaray-Fenerbahçe derbisi üzerinden Erdoğan'ın simgesel gücü öne çıkabilir. Türkiye'den otobüslerle maça taşınan mültecilerin hükümet yanlısı sloganlar atması ya da kimseyi şaşırtmamalı.

Neden olmasın

İYİ Parti Balıkesir milletvekili Turhan Çömez: Türkiye’de okulların tuvaletlerine sabun koyamıyoruz ama Suriye’de 825 okul yapmışız! dedi. Belki yakında bir stadyum bile yapabiliriz. Ancak bu tür hamlelerin riskleri de var. Hatırlarsanız, Cumhuriyet'in 100. yılında Suudi Arabistan'da oynanması planlanan Fenerbahçe-Galatasaray maçı iptal edilmişti. Suudi Arabistan'ın maç öncesinde İstiklal marşının çalınmasını yasaklamıştı. Galatasaray ve Fenerbahçe milliyetçi bir tavır ile taraftarına yakışanı yaptı.

Fakat 825 Okulu yapanlar bir stadyum mu yapamayacak?

Şimdi hayal edin: Zafer turizm otobüslerine bindirilmiş mülteciler, Erdoğan sloganları atarak stadyuma gidiyor. Bu esnada Colani, Erdoğan'ın şoförlüğünü yaparken Kasiyun Dağı'nda bir çay molası veriliyor. Böyle bir senaryo, seçim propagandasında etkili olabilir mi? Belki.

Başa dönelim;

Ümit Özdağ'ın erken seçim analizine katılmamak mümkün değil. AKP'nin kongresini öne çekmesi, partideki değişimler ve milletvekillerini seçime hazırlıklar kapsamında anketlerle sorgulaması, milletvekillerinin emekli olabilmesi için gereken iki yıllık süre tamamlanıyor, baskın bir seçim ihtimalini güçlendiriyor. Haziran 2025, bu senaryo için olası bir tarih gibi görünüyor.

Ancak burada kritik bir soru ortaya çıkıyor: Sporun birleştirici gücü, ekonomik krizlerin ve toplumsal huzursuzlukların üzerini ne kadar örtebilir? Pele'nin Brezilya'sı, Dünya Kupası zaferinin ardından sert gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalmadı mı? Türkiye'nin benzer bir süreç yaşamaması mümkün mü?

Benim gözlemim şu: Spor, insanları kısa süreliğine birleştirir, umut verir. Ancak ekonomik gerçeklikler ve siyasi krizler, her geçen gün yeniden su yüzüne çıkıyor. İşte bu yüzden, sadece Pele'nin Brezilya'sını değil, Türkiye'nin hukuk devletine, parlamenter sisteme dönüş yolunu izlemesi gerekiyor. Aksi taktirde kalemize daha çok gol atılabilir.