CHP'NİN ATATÜRK'TEN KOPMA NOKTASININ MİLADI-1

Takvimler 29 Mayıs 1939’u göstermektedir.

CHP Beşinci Kurultayı'nda ilginç bir karar alır. Partiye sunmak üzere "Müstakil Grup" kurulacaktır. Bu grubun hazırlayacağı raporun içinde ülkenin sosyokültürel durumu araştırılacaktır. Öncelenen konu ise "din"dir.

Ve rapor 10 Mayıs 1946’da CHP’ye sunulur.

Raporda olanlara şöyle bir bakacak olursak;

Diyanet İşleri Reisliği devlet bünyesinden çıkarılmalı,

Kur’an Türkçe okunmalı,

Namaz Türkçe kılınmalı,

Din alanında yapılacak düzenlemeler kültür işleri olarak tanımlanmalı,

Devlet, dine mesafeli durmalı,

İbadet yerleri "halk evleri"ne dönüştürülmeli,

Rapor bu ve benzeri önerilerle dolu. Ana amaç ise şüphesiz ki laikliğin daha da güçlendirilmesi.

Ama 1946 yılında acayip bir şey olur. ABD, Türkiye'nin 100 milyon dolarlık borcunu siliverir. Bu borç silme Türkiye'nin Rusya'ya karşı ABD yanında yer almasının da tescilidir.

CHP de dine karşı yeni bir pozisyon geliştirir: Komünizme karşı dinden yararlanmak.

Aynı yıl içinde nereden nereye...

İstiklal Marşı'nı Meclis'te ilk okuyan kişi "Milli Hatip" lakaplı Hamdullah Suphi Tanrıöver o şahane konuşmalarından birinde şunları söyler: "Memlekette komünizm cereyanları vardır… Mahkemeler bunu tedavi etmeye kâfi gelmez, polis, jandarma, ceza buna deva değildir. Türk halkının manevi bünyesini bu hastalıkları olmayacak şekilde takviye etmek lazımdır. Bunu yapmak için Türk milletine onun büyük manevi kaynakları olan din ve milliyetten istifadesine fırsat vermek lazımdır. Bizi en müşkül zamanlarda ayakta tutmuş olan dinimiz, milliyetimiz ve tarihi şuurumuzdur."

1925’te 677 sayılı Tekke, Zaviye ve Türbelerin Seddine, Türbedarlıklarla Birtakım Unvanların Men ve İlgasına Dair Kanun ile tekkeler kapatılmıştı. Oysa Tanrıöver, türbelerin yeniden açılmasını öneriyordu.

Bunlar Atatürkçü çizgiden çıkışın güçlü bir göstergesiydi.

Demokrat Parti'nin söylemlerinin en güçlü argümanı olan "din", CHP'nin de radarına girmiş, "kullanılması gereken" bir araç olmuştu.

Ne kadar da tanıdık değil mi?

Nihat Erim o günler için şunu söylüyor: "Şaşılacak iş. Her şeyi dinle halletmek istiyorlar."

İlginç değil mi?

CHP'nin 1947 yılında yapılan Yedinci Kurultayı'na gelindiğinde ise saflar netleşmiştir.

Bir yanda tavizsiz laiklik yanlıları diğer yanda muhafazakârlar...

NOT: Perşembe günü kaldığımız yerden devam...

Suriye Petrol ve Maden Kaynakları Bakanı Bassam Tohme, Kahraman Ordumuzun hava harekatında petrol tesislerine "büyük zarar" verdiğini söylemiş.

Zarar gören tesisler "uluslararası petrol şirketleri tarafından yönetilen petrol varlıkları" imiş. Peki kimmiş bu uluslararası şirketler, bunlara sahip ülkeler? Tesisler hangileriymiş?

Bunları açıklamıyorlar.

Acaba neden?

Türkiye, Suriye'de aleme nizam veriyor...

HDP Grup Başkanvekili Meral Danış Beştaş, IŞİD mensuplarının Türkiye'de barınıp ticaret yapmalarına imkan tanındığını iddia etmiş.

Peki ama PKK mensupları, destekçileri, işbirlikçileri ve sempatizanlarına Türkiye'de barınıp ticaret yapma imkanı tanınmıyor mu?

Hatta bunlar siyaset bile yapabiliyor olamazlar mı?

İnsan sormadan edemiyor.

Ne güzel bir şarkıydı o...

Lila...

Hayır! Hayır! Ece Mumay'ın Lila'sı değil.

Mustafa Cihat'ın Lila'sı.

Şarkının finalinde ne de güzel sözler söylüyor:

Sen ve ben Lila

Sen ve ben

Sakin bir ülkenin uzaklarıyız

Orada sen oldukça Lila

Burada ben

Gamlı bir şiirin uyaklarıyız